این یه دستوره

از کجا شروع کنم؟ چطور جهنمی که تو این دو هفته توش بودی رو توصیف کنم؟ اصلن چرا باید توصیفش کنم؟ چرا باید این‌جا بنویسم؟ این جا کجاست؟ چه اسم چرندی داره! چه قالب مزخرفی! چه نوشته‌های مضحک و مسخره‌ و تهوع آوری! ‌‌اون جمله‌ی مزخرف چیه زدی سر درش؟ ((مگر غیر این است که هر نوشته‌ای بویی دارد؟)) از کجات دراوردی اینو؟ چقدر بی‌معنی و مسخره‌ست! چه غلطی داری می‌کنی این‌جا؟ چرا ساکتی و خفه خون گرفتی؟ چرا همیشه‌ی خدا ساکتی؟ جواب بده بهم! می‌دونی که دنبال یه جواب خوبم؟ یه جوابی که از این مرداب لجن گرفته بکشمت بیرون! یه جوابی که باعث نشه لکنت زبون بگیری! یه جوابی که زبون الکنت رو به کار بندازه! اگه یه بار دیگه حرف از ((مسیر بی‌مقصد)) بزنی و شروع کنی به سخنرانی و حرفای گنده‌تر از دهنت زدن، فَکِتو خورد می‌کنم. خفه شو! یه مدت خفه شو! یه مدت دهنتو ببند و سرتو بنداز پایین و کارای روزمره و معمولیت رو انجام بده! می‌دونی که الان دارم بهت دستور میدم! اینا دستوره و نه پیشنهاد! تو لیاقت اینو نداری که مثل آدم بات حرف بزنم! با تو باید مثل یه برده رفتار کرد و یه سری کارا رو بهت تحمیل کرد تا حداقل زنده بمونی! تو حساب دو دو تا چارتا سرت نمیشه! تو هیچ نمی‌فهمی که داری چه کثافت‌کاری‌ای می‌کنی! تو اصلن کوری! کور مادرزاد! هیچی رو نمی‌بینی و نمی‌فهمی و فقط بلدی یه سره گوه بخوری و کرسی‌شعر بگی! 

دیشب خواب لکه بودن رو دیدی! شده بودی یه لکه‌ی چرب و کثیف که هر لحظه نگران این بود که نکنه با یه دستمال کشیدنِ ساده برای همیشه نیست و نابود شه؟! خیلی دوست داشتی که به یه لکه‌ی بزرگ‌تر و کثیف‌تر تبدیل شی تا حداقل پاک کردنت خیلی آسون نباشه و زمان ببره! یه زیست حقیرانه که از کثافت بودن، امید زندگی بیشتر رو می‌گرفت! انقدر همه چیز و همه کَسِت تو دنیای واقعی، غریبه و غیر قابل فهم شدن که حقیقت خودت رو تو خوابای احمقانه‌ت می‌بینی! مسخره نیست؟ وفتی که خوابی، بیداری! وقتی که بیداری، خوابی! 

حالا باید جرئت کنی و بزنی تو دل کثافتی که به بار اوردی! باید هزینه بدی، هزینه! مگه مسخره بازیه که این همه گندکاری کنی و بدون هیچ هزینه‌ای از شرشون خلاص شی؟ ببین! شده من هزینه‌هاتو سوبله و چوبله هم حساب می‌کنم! هیچ اعتراضی هم نمی‌تونی بکنی!

خفه شو! دهنتو ببند! هیچی ازت نمی‌خوام بشنوم! فورا کاری که گفتم رو انجام بده. همون جواب خوبه رو هم دیگه ازت نمی‌خوام! فقط با دهن بسته، کاری که بهت دستور دادم رو انجام بده! این یه دستوره!

تمام!